PAPARAN REALITI DALAM FILEM
P. Ramlee (1929-1973) yang masih segar dalam minda orang Melayu hari ini sebagai penghibur dan juga "guru". Beliau adalah seorang penulis skrip, pelawak, dramatis, pemuzik (komposer dan penyanyi) mahupun pengarah, semua bakat ini dimanifestasikan ke dalam diri dan jiwa seorang laki yang prihatin bergelar P.Ramlee.Beliau ialah seorang yang sangat sensitif dengan keadaan orang Melayu di mana seperti yang kita sedia maklum filem filem beliau memaparkan keadaaan realiti masyarakat Melayu ketika itu.Latar masyarakat,latar tempat semuanya ialah berdasarkan kesan selepas pendudukan serangan Jepun, Realiti masyarakat Melayu seperti kemiskinan, cabaran kemodenan dan penegasan dalam memahami Islam mencerminkan perjuangan peribadi Ramlee dan juga memaparkan realiti sebenar cabaran dan kebimbangan yang dihadapi oleh orang Melayu ketika itu.
GHAZALI Kamu selalu berbangga dengan darah keturunanmu.Sekarang cubalah bandingkan darahmu dengan darahku! |
Karya-karya beliau amat dekat dengan masyarakat.
P.Ramlee gemar mengangkat situasi realisme yang berlaku pada eranya dan dipaparkan melalui filem-filem arahan mahupun lakonannya.
Kebanyakkan filem P.Ramlee berlatar-belakangkan suasana realiti masyarakat yang berlaku pada ketika itu.
Antara isu yang diangkat oleh P.Ramlee ialah seperti isu kemiskinan, buta huruf, kemelaratan dan lain-lain isu yang sememangnya menggambarkan senario yang berlaku pada era tersebut.
Sekadar memberikan contoh, golongan gelandangan dipaparkan sebegitu susah untuk mencari sesuap nasi, seperti yang digambarkan di dalam filem Penarik Becha.
Begitu juga masyarakat buta huruf sebagaimana yang dipaparkan di dalam filem Pendekar Bujang Lapuk.
Malah beliau dengan lantangnya mengkritik ketidak-adilan stratifikasi sosial(baca:jurang antara kaya dan miskin)dalam filem Antara Dua Darjat.
Ironikalinya, fikrah idealogi perfileman(dan pemikiran) P.Ramlee sama sekali sangat berlawanan dengan senario pembikin-pembikin filem masa kini yang lebih gemar untuk memaparkan sudut-pandang karya mereka berpaksikan golongan elitis, berorientasikan kemewahan, contohnya bekerja di syarikat multinasional, rumah yang sebesar-besar rumah, rumah ada gelanggang tenis, memakai kereta yang canggih-canggih, gajet canggih-canggih, baju jenama ternama dan aspek yang memperlihatkan ketinggian status golongan kelas atasan.
Jarang sekali kita melihat golongan-golongan sederhana ataupun gelandangan diangkat menjadi tema atau watak utama di dalam sesuatu drama ataupun filem, walhal golongan-golongan semacam inilah yang banyak menjadi asam dan rencah di dalam
mewarnai masyarakat pasca-kemerdekaan masakini.
Hakikatnya, kita tidak dapat lari dari kemiskinan, eksploitasi, kapitalisma, kuku-besi, bekerja makan gaji, “kais pagi, makan pagi, kais petang, makan petang”, “kekejaman situasi hirarki kemanusiaan”, ketidak-adilan stratifikasi sosial, realiti cari-makan, bayar-sewa, periuk-nasi, kekurangan materialistik,
No comments:
Post a Comment